نمونه

ویژگی ها

نام دوره

بازه ی زمانی

Beowulf شعر معروف حماسی. Caedmon و Cynewulf دو شاعر که شعرهایی برمبنای انجیل و روایت های مذهبی سرودند.

با حمله قوم های ژرمانی به سرزمین سلتیک زبان آغاز شد و با مکتوب شدن ادبیات آنگلوساکسون از قرن هشتم ادامه یافت.

Old English Period

1066 – 405

Canterbury Tales (اثر جفری چاسر)، Sir Gawain and the Green Knight (مولف نامعلوم)، و Morte d’Arthur (اثر توماس مالوری) سه اثر معروف غیر دینی این دوره اند.

با حمله نورمان های فرانسوی زبان به سرزمین انگلستان آغاز شد. تا آغاز نیمه دوم قرن 14، ادبیات انگلیسی مبتنی بر مذهب و انجیل بود. از آن پس آثار غیر مذهبی به تدریج وارد ادبیات شد.

Middle English Period

1500 – 1066

William Shakespear

Christopher Marlowe

Edmund Spenser

Sir Walter Raleigh

Ben Johnson

این دوره با پادشاهی ملکه الیزابت اول مصادف است. سنت قرون وسطی با خوشبینی رونسانس ترکیب شد. ترانه، نثر، و نمایشنامه شکوفا شد.

Elizabethan Age

(دوره الیزابت، زیرمجموعه ادبیات رونسانس)

1603 – 1558

John Donne

Francis Bacon

Thomas Middleton

ترجمه انجیل بوسیله پادشاه جیمز.

شکسپیر و جانسون هم در این دوره آثاری داشته اند.

دوره ای همزمان با پادشاهی James اول. ادبیات محزون و آگاه از بی عدالتی های اجتماعی و هماوردخواهی ها پاگرفت. در این دوره هم نثر و نمایشنامه هایی شاخص آفریده شد.

Jacobean Age

(دوره ژاکوب، زیرمجموعه ادبیات رونسانس)

1625 – 1603

Thomas Carew

Sir John Suckling

و

Richard Lovelace

(وابسته به دربار چارلز)

Robert Herrick

(روحانی)

همزمان با پادشاهی چارلز اول.

ظهور شاعران کاوالیر (Cavalier Poets) مهمترین رویداد این دوره است. کوتاه نویسی و ساده نویسی و پیرایش سبک ها پیشین مهمترین ویژگی کاوالیرها  است. آخرین نمایشنامه نویسانی که به سبک الیزابت پایبند بودند در این دوره اند.

Caroline Age

(دوره کارولین، زیرمجموعه ادبیات رونسانس)

1649 – 1625

نوشته های سیاسی جان میلتون

رساله سیاسی توماس هابز بنام Leviathan

و نثر Andrew Marvel

دوران رهبری Oliver Cromwell بر بریتانیا.

در سپتامبر 1642 پیوریتن ها به دلایل اخلاقی و مذهبی سالن های تاتر را تعطیل کردند. این تعطیلی بدلیل عدم تولید نمایشنامه در این دوره تا هجده سال ادامه یافت.

Commonwealth Period (Puritan Interregnum)

(زیرمجموعه ادبیات رونسانس)

1660 – 1649

«بهشت گمشده» و «بازگشت بهشت» آثار «John Milton»

John Dryden

John Locke

همزمان با بازگشت پادشاهی به انگلستان.

بطور کلی، ادبیات نوکلاسیک با فلسفه، عقل گرایی، شک اندیشی، و پیراستگی  و روشنی سخن همراه است. ادبیات نوکلاسیک، همچنین آغاز نقد ادبی در ادبیات انگلیسی است.

The Restoration

(دوره بازگشت، زیرمجموعه ادبیات نوکلاسیک)

1700 – 1660

Jonathan Swift

(که در ایران با داستان سفرهای گالیور شناخته می شود)

 Alexander Pope

Daniel Defoe

Samuel Richardson

ویژگی های ادبیات نوکلاسیک (بالاتر اشاره شد)

انتشار نخستین «رمان» ها در ادبیات انگلیسی توسط دانیل دافو

نیز، رمان «پامِلا» اثر ساموئل ریچاردسون

The Augustan Age (Age of Pope)

عصر آگوستان، زیرمجموعه ادبیات نوکلاسیک

1745 – 1700

Samuel Johnson

و مکتب ادبی وی.

رمان Clarissa (اثر ریچاردسون، 1748)

رمان Tom Jones (اثر هنری فیلدینگ، 1749)

بازتاب جهان بینی روشنفکری و تاکید بیشتر بر غریزه، سرشت، و احساسات و توجه کمتر به قضاوت و خویشتنداری و محدودیت.

توجه و علاقه به تصنیف ها و چکامه های سبک قرون وسطی (ballads) و نیز ادبیات فولکلور (محلی)

Age of Sensibility (Age of Johnson)

(عصر احساس، زیرمجموعه ادبیات نوکلاسیک)

1785 – 1745

Samuel Taylor Coleridge

William Wordsworth

Lord Byron

Jane Auston

دو نمایشنامه نویس گوتیک:

Anne Radcliffe

Marley Shelley

توجه بسیار به احساسات؛ نمادگرایی (Symbolism)؛ توجه به طبیعت و ماوراء طبیعت.

ادبیات رومانتیک بسیار نوآورانه بود؛ چراکه پیروان این مکتب به خودجوش، تخیلی، و آزاد بودن ادبیات اعتقاد داشتند.

ادبیات Gothic در دوران رومانتیک بوجود آمد؛ ادبیات گوتیک با زمینه ای تاریک و شخصیت ها و موقعیت هایی بسیار تخیلی، grotesque، وحشی، و اغلب ملودرام شناخته می شود.

Romantic Period

1830 – 1785

Alfred Lord Tennyson

Elizabeth Barrett Browning

Robert Browning

(همسر الیزابت)

Mathew Arnold

Charles Dickens

Charlotte Bronte

George Eliot

Thomas Hardy

نویسنده متعلق به جنبش Aestheticism

:

Oscar Wilde

همزمان با پادشاهی ملکه ویکتوریا.

ادبیات این دوره به موضوع های روز می پردازد. جامعه، اقتصاد، مذهب، اندیشوری، موضوع ها و مشکلات انقلاب صنعتی، جنبش های آغازین فمینیسم، اصلاح طلبی سیاسی، و تاثیر نظریه داروین بر فلسفه و دین از چیزهایی است که در ادبیات دوره ویکتوریا مطرح می شود.

«دانته گابریل روزتی» در 1848 جنبش Pre-Raphaelite Brotherhood

را بنیان نهاد که هدف آن بازگشت صداقت، سادگی، و مذهب به هنر بود.

از 1880 تا 1900 جنبش Aestheticism and Decadence

در ادبیات پاگرفت. این جنبش از فرانسه وارد شده بود و مخالف دیدگاه علمی در هنر بود. هواداران آن، اعتقاد داشتند که مردم نباید از هنر صرفا انتظار آموزش ارزش های اخلاقی داشته باشند.

جمله «هنر برای هنر» از این جنبش برخاسته است.

Victorian Period

1901 – 1832

George Bernard Shaw

و

H.G. Wells

 (دو نویسنده که به بی عدالتی های اجتماعی و خودخواهی های طبقه مرفه بسیار تاخته اند)

William Butler Yeats

Joseph Conrad

Rudyard Kipling

Henry James

E.M. Foster

از درگذشت ملکه ویکتوریا تا پایان جنگ جهانی اول.

در این دوران، انگلستان بسیار قدرتمند و غرق در نعمت های مادی بود. با این همه، سه چهارم مردم در وضعیت رقت باری زندگی می کردند.

ادبیات این دوره نیز در بسیاری از موارد بازتاب همین وضع بوده است.

Edwardian Period

1914 – 1901

شاعران جرجی:

Rupert Brooke

Robert Graves

Wilfred Owen

Edward Thomas

Lascelles Abercrombie

همزمان با پادشاهی جرج چهارم.

ظهور شاعران جرجی (Georgian Poets)

این شاعران بیشتر به موضوع های روستایی و غیرشهری می پرداختند و سبک غالب شان هم ترانه های سنتی بود. امروز به این شاعران minor poets هم گفته می شود. در دوران جرج، بسیاری از شاعران و نویسندگان دوره ادوارد هم بکارشان ادامه دادند.

Georgian Period

1936 – 1910

شاعران:

W.B. Yeats

T.S. Eliot

Dylan Thomas

Seamus Heaney

رمان نویسان:

James Joyce

D.H. Lawrence

Virginia Woolf

نمایشنامه نویسان:

Noel Coward

Samuel Beckett

از آغاز جنگ جهانی اول تا پایان جنگ جهانی دوم.

ادیب نوگرا بواسطه تحول های شگرف پیرامون خود حاضر به پذیرش ساختارهای سنتی نیست.

برای مثال شاعر نوگرا شعر بی وزن و قافیه (Free Verse) را می آفریند و در ادبیات خود از اصطلاح های کوچه و بازار در کنار زبان فاخر ادبی استفاده می کند. در رمان، او حاضر به ارایه داستان واقع گرا نیست. بیشتر رمان نویسان این دوره، عمق روان شخصیت های داستانی خود را بر مبنای نظریه های فروید و با استفاده از interior monologue عرضه می کنند. شاعران هم از ایهام بسیار استفاده می کنند که نقطه مقابل واقع گرایی است.

Modern Period

1945 – 1914

John Fowles

(رمان نویس)

شاعر و نویسنده فرانوگرا گونه ها (ژانرها) و سبک های ادبی را ترکیب می کند. او حرکت نوگرایی را نوعی طغیان می داند.

Postmodern Period

اکنون – 1945