معرفی

«آلتای» خانواده ای پرجمعیت از زبان های آسیایی است. دانشمندان بر این گمان اند که گویشگران اولیه ی این زبان پیرامون رشته کوه های آلتای (از رودهای آب «Ob» و ایرتیش «Irtysh» در جنوب سیبری تا منطقه اویغور در استان سین جیانگ چین و تا مغولستان) می زیسته اند.

 زیرخانواده ها: ترکی

زبان های ترکی گروه های زیر را شامل می شود:

الف – ترکی اسلامبولی (کشور ترکیه)

ب) آذربایجانی (ایران و جمهوری آذربایجان)

پ) قزاقی، ازبکی، ترکمن، و قرقیزی

ت) تاتار (در بخش هایی از ترکیه، بالکان، و چین)

ث) اویغور (استان سین جیانگ چین)

ج) یاکوت (شمال شرق سیبری)

زیرخانواده ها: مغولی

الف) مغولی؛ شامل کالخا (Kalkha) که گویش رسمی کشور مغولستان است؛ و زبان مردم منطقه خودمختار Nei Mongol در شمال چین.

ب) بوریات (Buriat در مغولستان، چین، و روسیه)

پ) Kalmyk-Oirat (استان کالمیکیا در جنوب غربی چین)

زیرخانواده: تونگوس (Tungus)

این زیرخانواده، کوچک ترین گروه زبان های آلتای را تشکیل می دهد:

الف) مانچو یا در زبان چینی «Dongbei»، نوعی زبان میانی یا Lingua franca است که چینی ها برای 200 سال از آن برای ارتباط با جهان بیرون استفاده کردند و امروزه تقریبا منسوخ شده است.

ب) Evenki (در چین و شوروی سابق) و Even  (در روسیه نزدیک به دریای Okhotsk)

دیدگاه‎ها مسدود است